Logopeda

W ramach opieki logopedycznej na terenie naszego przedszkola prowadzone są następujące działania:

1. Wstępne badania diagnostyczno – logopedyczne wszystkich przedszkolaków w celu wyłonienia dzieci potrzebujących opieki logopedycznej.

2. Szczegółowe badania diagnostyczne zgłaszanych dzieci. Do badań tych należą:

  • wywiad środowiskowy oraz dotyczący mowy dziecka,
  • badanie budowy i sprawności aparatu artykulacyjnego,
  • badanie artykulacji,
  • orientacyjne badanie słuchu,
  • badanie słuchu fonematycznego,
  • badanie kinestezji artykulacyjnej,
  • badanie czynności fizjologicznych w obrębie aparatu artykulacyjnego,
  • badanie poprawności wypowiedzi słownych (płynność, tempo mowy, budowa zdań, słownik),
  • badanie analizy i syntezy fonemowej i sylabowej wyrazów (dzieci starsze).

Logopeda

Logopeda

Beata Nedwidek
wtorek: 8.00 – 12.00
środa: 12.45 – 15.45
czwartek: 8.00 – 11.00

Karolina Basek
poniedziałek, wtorek, środa, piątek

Logopeda
Beata Nedwidek i Karolina Rosa
logopeda@przedszkole210.pl

Godziny pracy:

p. Beata:

wtorek: 8.00- 12.00

środa: 12.45- 15.45

czwartek: 8.00- 12.00,

p. Karolina:

poniedziałek: 9.00-16.00

wtorek: 8.00- 9,30, 12.30- 14.00,

środa: 9.00- 15.00

czwartek: 8.00- 10.00

piątek: 8.00- 9.30, 12.00- 14.00

3. Ustalenie, organizowanie i prowadzenie różnego rodzaju terapii logopedycznej dla dzieci:

  • ćwiczenia oddechowe i fonacyjne,
  • ćwiczenia czynności fizjologicznych w obrębie aparatu artykulacyjnego,
  • ćwiczenia usprawniające aparat artykulacyjny,
  • wywoływanie i utrwalanie prawidłowej artykulacji głosek,
  • ćwiczenia doskonalące płynność wypowiedzi,
  • ćwiczenia słuchu fonematycznego,
  • ćwiczenia kinestezji artykulacyjnej,
  • kształtowanie właściwego stosunku dziecka do mowy,
  • dążenie do osiągnięcia przez dzieci sprawności językowej odpowiedniej do wieku, poziomu intelektualnego i emocjonalnego,

4. Prowadzenie doradztwa logopedycznego dla dzieci i rodziców:

  • informowanie o przebiegu i efektach terapii,
  • przekazywanie instruktażu do ćwiczeń logopedycznych wykonywanych w domu (dzieci prowadzą zeszyty logopedyczne),
  • zachęcanie do stworzenia właściwej atmosfery domowej wokół dzieci objętych opieką logopedyczną,
  • zachęcanie do korzystania z pomocy innych specjalistów, np.: ortodonty, foniatry, laryngologa, psychologa, neurologa i in.

5. Prowadzenie doradztwa logopedycznego dla nauczycieli.

Ćwiczenia logopedyczne na czas pobytu w domu

Terapia logopedyczna - ćwiczenia w domu

Szanowni Państwo,

podstawą terapii logopedycznej jest systematyczność i konsekwencja. Jeśli nagle tego zabraknie, może się okazać, że po powrocie do gabinetu będziemy zaczynać… od początku. Znaleźliśmy się wszyscy w trudnej sytuacji, ale damy radę!

Co możemy zrobić?

Rodzic nie jest logopedą, fakt, ale rodzic wie, nad czym aktualnie logopeda pracuje z dzieckiem. Państwa pociechy prowadzą piękne zeszyty pełne różnych kart pracy i materiału wyrazowego. Warto  przygotować sobie zbiór wyrazów lub zdań, które powinny być utrwalane przez Państwa dziecko, a następnie… zastanowić  się, co ono lubi. Tak, co lubi. Czym najchętniej się bawi? W co lubi grać?

Może są to gry planszowe?
Świetnie!
Na pewno macie w domu tradycyjną grę planszową z kostką i pionkami, taką jak Chińczyk czy Grzybobranie! Przygotujcie do nich karteczki ze słowami lub obrazkami,  które dziecko musi nazwać, przeczytać lub powtórzyć zanim wykona rzut kostką. W ten sposób, podczas zwykłej rozgrywki, możecie przemycić ćwiczenia artykulacji.

Może Państwa dziecko lubi grać w gry pamięciowe typu Memory?
Cudownie!
Przygotujcie wspólnie pary obrazków z ćwiczoną przez dziecko głoską. Możecie wspólnie poszukać obrazków w Internecie i wydrukować, możecie też narysować. Nie potraficie? Tym lepiej. 😉 Będzie weselej i trzeba będzie jeszcze się domyślić, o co chodzi. A może Wasze dziecko już czyta? Wspaniale!  Zamiast par obrazków możecie przygotować pary wyrazów.

A może lubicie grać w kółko i krzyżyk?
Super sprawa!
Proponuję  logopedyczne kółko i krzyżyk. Przygotujcie 9 obrazków z ćwiczoną przez dziecko głoską i plastikowe zakrętki po napojach w dwóch kolorach (po 5 sztuk). Obrazki układamy w kwadrat (3×3), a zamiast rysować kółko i krzyżyk, kładziemy na zmianę na planszy zakrętki i nazywamy obrazek. Ciekawe, kto pierwszy ułoży trzy zakrętki w linii prostej?

Może Państwa dziecko uwielbia biegać i skakać?
Na pewno. J
Ułóżcie na podłodze kółka ze sznurka. Za każdym razem, jak dziecko ładnie powtórzy wyraz lub zdanie, może przeskoczyć do kolejnego koła. Użyjcie wyobraźni – podłoga to np., rzeka, a koła – kamienie. Naszym zadaniem jest przeskoczyć przez całą, szeroką rzekę (mieszkanie).
Możemy też wrzucać piłki/klocki/pluszaki do kosza/pudełka i też powtarzać wyrazy.

 

Jeśli macie Państwo pytania, proszę do nas napisać na adres mailowy:

logopeda@przedszkole210.pl

 

Pamiętajmy o codziennych ćwiczeniach.

 

Pozdrawiamy

Beata Nedwidek

Karolina Basek

Ogólne informacje na temat wad wymowy

Ogólne informacje na temat wad wymowy

Ogólne informacje na temat wad wymowy

Przyczyny występowania wad wymowy

Przyczyn wad wymowy jest tyle, że można je podzielić na dwie grupy:

1) wewnątrzpochodne (tkwiące w dziecku);

2) zewnątrzpochodne (wynikające ze środowiska).

Do pierwszej zaliczamy m. in. wady zgryzu, upośledzenie słuchu, nieprawidłową budowę aparatu mowy (np. za duży lub za mały język, skrócone wędzidełko podjęzykowe, przerost trzeciego migdałka), różnego rodzaju alergie, niską sprawność ruchową języka, warg oraz podniebienia miękkiego. W drugiej grupie znajdują się zaniedbania zdrowotne matki podczas ciąży (np. przyjmowanie pewnej kategorii leków, palenie papierosów, picie alkoholu) mogące mieć wpływ na rozwój dziecka, panującą w rodzinie nerwową atmosferę, mówienie do dziecka pieszczotliwym językiem lub brak okazji sprzyjających rozwijaniu mowy. Ta ostatnia przyczyna wbrew pozorom jest jedną z najważniejszych ponieważ mowa, podobnie jak chodzenie czy pływanie jest umiejętnością, której dziecko musi się nauczyć. W tym okresie dzieci mają szansę zdobywać umiejętność posługiwania się mową ze środowiska, w którym przebywają. Codzienny kontakt – najpierw z rodziną, a później z rówieśnikami dostarcza dziecku nowych wzorców i pozwala na doskonalenie umiejętności językowych. Dlatego rodzice powinni jak najczęściej mówić do dziecka , nawet wtedy kiedy jest jeszcze małe i nie potrafi odpowiedzieć. Natomiast dziecku, któremu już mówi należy stwarzać jak najwięcej okazji do opowiadania tego, co zobaczyło lub przeżyło. Gdy dziecko pyta nas: Jaka to litera? należy wymawiać ją prawidłowo np. mówimy „t” (tj. ty) a nie jako te , „m”(tj. my) a nie em. A jeśli dziecko źle wymawia daną głoskę nie można nakazywać mu powtarzać jej dotąd, aż powie ją prawidłowo, ani nie zawstydzać Go, że źle mówi – takie postępowanie może spowodować utrwalenie złych nawyków i zahamować chęć do mówienia.

Wada wymowy przyczyną kłopotów

Wada wymowy, zaniedbana lub nierozpoznana w porę, może w znaczny sposób utrudniać dziecku także naukę w szkole. Przeprowadzone w tym zakresie badania wykazały, że opóźnienia w rozwoju mowy obniżają iloraz inteligencji a także utrudniają osiąganie dobrych wyników w nauce. Dzieci, które mówią nieprawidłowo, zazwyczaj mają kłopoty w szkole. Wadliwie budują zdania, mają problem z łączeniem liter, opuszczają, przestawiają lub dodają głoski. Uczeń pierwszej klasy jeszcze przed zapisaniem danego wyrazu często najpierw wymawia go w myślach – jeśli zamiast słowa „daszek” powie „dasek” tak samo je zapisze. Dzieci z wadami wymowy mają także trudności w rozumieniu tekstów i niechętnie odpowiadają na pytania w ich odniesieniu. Często są też wyśmiewane przez kolegów, co może spowodować osamotnienie i obniżenie poczucia własnej wartości, a w konsekwencji bywa przyczyną zaburzeń osobowości i powodem stanów lękowych.

Rozwój mowy nie przebiega jednakowo u wszystkich dzieci. Przyjmuje się jednak, że siedmiolatek powinien już wymawiać prawidłowo wszystkie głoski. Jeśli jednak tak nie jest można wówczas przypuszczać, że u dziecka występuje wada wymowy. Do najczęstszych należą wady artykulacyjne zwane dyslalią. To nieprawidłowość w wymawianiu głosek – jednej, wielu bądź nawet niemal wszystkich na raz.

Po zdiagnozowaniu przez logopedę występowania u dziecka pewnych nieprawidłowości w realizacji poszczególnych głosek kolejnym etapem, jak powszechnie wiadomo jest terapia logopedyczna opierająca się na wykonywaniu określonego rodzaju ćwiczeń zależnie od rodzaju występujących nieprawidłowości wymowy. Ćwiczenia są ustalane przez logopedę indywidualnie dla każdego dziecka i dostosowane do jego potrzeb i możliwości. Ważne jest, aby ćwiczenia te były wykonywane systematycznie i najlepiej codziennie, aby efekty terapii pojawiły się możliwie jak najszybciej. Dlatego tak ważna jest codzienna i systematyczna praca w domu a nie tylko ograniczanie się do zajęć w przedszkolu, co znacznie wydłuża czas trwania terapii mowy a nawet może sprawić, że oczekiwane efekty terapii nie pojawią się z powodu zbyt małej częstotliwości wykonywania zaleconych przez logopedę ćwiczeń.

Ważne jest również to, aby ćwiczenia były wykonywane w sposób ciągły, tzn. nie można robić sobie dłuższych przerw np. w okresie świątecznym lub wakacyjnym ponieważ wcześniej uzyskana sprawność bardzo często zostaje utracona i ponowne jej odzyskanie wymaga ponownego zaangażowania w cykl ćwiczeń i systematycznego ich wykonywania co znacznie wydłuża czas terapii.

Terapia mowy jest procesem, wymaga systematyczności, cierpliwości i wytrwałości. Oczekiwane efekty nie pojawiają się zwykle z dnia na dzień. Zależą one od indywidualnych możliwości danego dziecka i tempa Jego pracy, dlatego nie jest właściwe porównywanie się z innymi ponieważ każde dziecko rozwija się w swoim tempie.